Paw indyjski (Pavo cristatus) – jest to duży ptak grzebiący z rodziny kurowatych, zamieszkujący pierwotnie Indie, Pakistan i Cejlon. Dzikie pawie zamieszkują tereny pagórkowate i dżunglę; żywią się nasionami jak i zwierzętami, w tym skorpionami i jadowitymi wężami. Kilka samic przynależy jednemu pawiowi.  Kogut posiada długi wspaniały tren, który rozkłada w czasie godów i unosi go do góry.

Każde pióro zakończone jest barwnym „oczkiem”. Właściwy ogon pawia jest o wiele krótszy i składa się z dwudziestu stopniowo wydłużonych sterówek.

Kogut i kura posiadają na czubku głowy delikatną koronkę z kolorowych piórek.

Pawie żerują wczesnym rankiem i przed zachodem słońca. Wypoczywają w czasie gorących godzin popołudniowych, wylatując na wysokie drzewa, gdzie wśród konarów znajdują cień, czasem zwyczajem wszystkich kuraków biorą kąpiele piaskowe. Na drzewach też nocują i mając swoje ulubione miejsce stale na nie wracają.

Hodowanym pawiom podaje się ziarna zbóż, parowane ziemniaki z otrębami, proso, posiekane części roślin. Młode pawie karmi się granulatem przeznaczonym dla indyków dodając twaróg, gotowane jajka czasem larwy much.

Pełny wzrost osiągają dopiero pod koniec pierwszego roku życia. Młode samice składają jajka w drugim roku życia i wysiadują je przez 28 dni, a młode samce otrzymują swój okazały ogon dopiero pod koniec trzeciego roku życia.

Ciekawostki:

• Paw jest jednym z najwcześniej udomowionych ptaków ozdobnych, które znane już były w starożytnym Egipcie. Faraonowie sprowadzali je do Egiptu, gdzie odgrywały dużą rolę w sztuce i wierzeniach, będąc symbolem nieśmiertelności,
• W czasach Imperium Rzymskiego pawie hodowano na mięso, a ich mózgi i języki uchodziły za prawdziwy rarytas,
• W Polsce pawie spotykane były wyłącznie na dworach królewskich i w ogrodach pałacowych. Szczególnie cenione są pióra, które stanowią ozdobę ludowych czapek krakowskich,
• Ptak znajdujący się na monetach Bolesława Chrobrego wyobraża nie orła, lecz pawia związanego z symboliką chrześcijańską - stwierdził prof. Stanisław Suchodolski z Instytutu Archeologii i Etnologii PAN,
• W kulturze celtyckiej paw symbolizuje czystość,
• Dla Egipcjan, Babilończyków i Hindusów paw jest świętym ptakiem. Spożycie mięsa zapewnia wieczną młodość i nieśmiertelność - pod warunkiem wypełnienia tajemnych obrzędów magicznych.

Łabędź niemy (Cygnus olor) – Duży wędrowny ptak objęty w Polsce ochroną gatunkową.

Dorosłe osobniki są białe i mają pomarańczowy dziób, u nasady, którego znajduje się czarna narośl. U samców jest ona większa. Nogi tych ptaków są krótkie, czarne i osadzone z tyłu. Młode są szare do 3 roku życia. Samice są większe od samców i mogą osiągnąć wagę nawet do 12 kg.

Łabędzie tworzą pary na wiele lat. Budują gniazda pływające w trzcinach, rzadziej na lądzie. W kwietniu lub maju samica składa 5-9 jaj i wysiaduje je przez 35 dni.

Gatunek ten żywi się głównie podwodnymi roślinami, czasami ślimakami i larwami owadów.

Łabędź niemy jest niemową i dlatego bardzo rzadko pochrząkuje. Za to, gdy leci to słychać go już z daleka. Jego pióra wydają głośny, melodyjny świst.

Sikora modra, modraszka (Cyanistes caeruleus syn. Parus caeruleus) – niewielki ptak osiadły objęty ochroną gatunkową. Gniazduje w lasach liściastych, parkach i ogrodach.

Wierzch głowy, skrzydła i ogon są niebieskie, grzbiet żółtozielony a spód ciała żółty. Czoło i policzki są białe podbródek zaś czarny. Od dzioba przez tył głowy ciągnie się wąski, czarny pasek.

Sikory modre należą do dziuplaków i zazwyczaj gniazdują w skrzynkach lęgowych. Samica składa ok. 10 jaj, które są bardzo charakterystyczne – białe z czerwonymi kropeczkami.

Gatunek ten żywi się głównie owadami, nasionami, jagodami i owocami, zimą także pąkami roślin a wiosną nektarem i pyłkiem kwiatów łąkowych.

Zaskroniec zwyczajny (Natrix natrix) – jest to gatunek niejadowitego węża, który w Polsce objęty jest ochroną. Zamieszkuje tereny podmokłe i bagniste. Doskonale pływa i nurkuje. Swą nazwę zawdzięcza żółtym plamom za skroniami’, dzięki którym jest łatwy do rozpoznania.

Długość samca to około 100 cm. Samica jest większa i dorasta do 130 cm.

Wąż ten żywi się drobnymi gryzoniami, płazami, rzadziej rybami.  Połkniętą żabę trawi w całości w ciągu 72 godz. Gatunek ten jest jajorodny. Samica składa od 5 do 30 jaj, z których po 55 – 65 dniach wylęgają się młode. Gdy zaskroniec zostanie zaatakowany to udaje martwego. Wydziela przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz by odstraszyć przeciwnik Jaszczurka zwinka (Lacerta agilis) –w Polsce objęta jest ścisłą ochroną. Osiąga długość ok. 20 cm. Jej grzbiet jest brązowy z ciemnymi i jasnymi plamki po bokach. Brzuch samicy jest szaro kremowy, samca - szarozielonkawy w delikatne plamki. Jaszczurka ta odrzuca ogon, kiedy czuje się zagrożona. Jak wskazuje na to nazwa jest zwinna i szybka. Na przełomie maja i czerwca samica składa w ziemi ok. 6 – 14 jaj. Jaszczurki zamieszkują dobrze nasłonecznione miejsca trawiaste. Lubią wylegiwać się na słońcu, ale gdy temperatura przekroczy 40˚C to chowają się do swoich norek.

Żywią się przede wszystkim ślimakami, pająkami i owadami, czasem gąsienicami. Zdarza się też, że zjadają młode jaszczurki, swojego bądź innego gatunku.

I wiele innych...

Fotografia: Jaszczurka zwinka

Fotografia: Dostojka latonia

Fotografia: Rusałka admirał

Fotografia: Rusałka pawik

Fotografia: Żaba śmieszka

Fotografia: Husarz władca